: Δεν μας κανει εντυπωση που η Καθημερινη με τα οργανα της , υιοθετωντας την επιχειρηματολογια της εταιριας ΝΕΑ ΟΔΟΣ ΑΕ και του διαβοητου Ρεππα, μιλα για το οτι το κίνημα των "τζαμπατζηδων" εστειλε μια υπαλληλο των διοδιων στο νοσοκομειο.Ουτε μας κανει εντυπωση οτι μετα τον Παγκαλο που μας απειλει με δικτατοριες και τανκς, ερχεται καποιος ονοματι Διονυσης Γουσετης, να ζητησει την συλληψη μελους του κινηματος ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ. Ας δουμε λιγα απο τα πολλα που βρηκαμε για τον περι ου ο λογος απο το συγκροτημα της Καθημερινης :
Διονύσης Γουσέτης
Βιογραφικό σημείωμα
Ο Διονύσης Γουσέτης γεννήθηκε το 1944. Σπούδασε πολιτικός μηχανικός στο ΕΜΠ και μαθηματική στατιστική στο Παρίσι. Μέλος του ΚΚΕ Εσωτερικού, μέλος της Κεντρικής Επιτροπής και υποψήφιος βουλευτής του Συνασπισμού. Αν και αποχώρησε το 2003 από τον Συνασπισμό, συνεχίζει την αρθρογραφία του στην εφημερίδα Αυγή, που του χάρισε το βραβείο ελληνοτουρκικής φιλίας Αμπντί Ιπεκτσί. Η δραστηριότητα που κατεξοχήν τον σημάδεψε ιδεολογικά είναι η Διεθνής Αμνηστίας, της οποίας είναι μέλος από το 1980. Είναι ιδρυτικό μέλος της Δράσης.
Τι ειναι η Δράση; Το νεο πολιτικό μόρφωμα του γνωστου και μη εξαιρετεου κ.Στεφανου Μανου. Χρειαζεται να προσθεσουμε τιποτε αλλο;.Η ιστορια του καθενος δειχνει και το ποιον του. Οποιος θελει περισσοτερα ας κανει αναζητηση στο διαδικτυο για τον εν λογω κυριο Δ.Γουσετη και την πορεια του....
Το αρθρο της Καθημερινης:
Ο νέος διχασμός
Tου Διονυση Γουσετη / diongus@otenet.gr απο την Καθημερινή
Μετά το αρχικό σοκ, διαμορφώθηκε αμέσως το γνωστό μας μέτωπο. Μιλώ για το μέτωπο του διχασμού μεταξύ, από τη μια μεριά του ορθολογισμού και από την άλλη της καθ’ ημάς Ανατολής. Το μέτωπο έκανε την εμφάνισή του στα χρόνια της Επανάστασης του 1821 και από τότε δεν μας άφησε. Τα τελευταία χρόνια το ζήσαμε με το Μακεδονικό, με τη θεοποίηση των Σέρβων εγκληματιών πολέμου, του Οτσαλάν, του Μπιν Λάντεν, με την άρνηση του δικαιώματος αυτοπροσδιορισμού στις μειονότητες κ.λπ.
Τώρα το μέτωπο διαμορφώνεται μεταξύ «μνημονιακών» και «αντιμνημονιακών». Ενώ στην Ιρλανδία και την Πορτογαλία τα κόμματα συνεννοήθηκαν για την αντιμετώπιση της κρίσης, εδώ τη σφοδρότητα της μετωπικής αντιπαράθεσης την περιέγραψε η βρετανική Guardian σε πρωτοσέλιδο: «Μην εκπλαγείτε αν καεί η Αθήνα». Ο υπουργός Αμυνας μιλάει για «κινήσεις αποστράτων» και ο κ. Πάγκαλος για τανκς. Στο «κίνημα» των «Αγανακτισμένων» κυκλοφορεί το εμπρηστικό σύνθημα «ή εμείς ή αυτοί». Δεν μοιάζει με το κίνημα των Ισπανών που αυτοδιαλύθηκε ειρηνικά. Μοιάζει περισσότερο με το κίνημα των τζαμπατζήδων, που πρόσφατα έστειλε μια υπάλληλο διοδίων στο νοσοκομείο. Η δε ανομία έχει επικρατήσει τόσο, ώστε κάποιος κ. Βασίλης Παπαδόπουλος, μέλος της «Επιτροπής Διόδια Στοπ», κάνει επί του προκειμένου δημόσιες δηλώσεις και δεν συλλαμβάνεται για προτροπή σε παράνομες ενέργειες. Εχει τόσο προχωρήσει και η ασυδοσία, ώστε ο κ. Φωτόπουλος κραυγάζει «δεν πουλάμε», σαν η ΔΕΗ να ήταν ιδιοκτησία του. Στον ορθολογισμό του αισθήματος της ατομικής ευθύνης, η καθ’ ημάς Ανατολή αντιπαραθέτει την παθητική αναμονή της θείας χάριτος. Την εξέφρασε ο μητροπολίτης Θεσσαλονίκης που συνέταξε ειδική δέηση για το χρέος, η οποία εψάλη σε 44 εκκλησίες και ένα κανάλι. Το εντυπωσιακό με αυτή την κουλτούρα ευσέβειας είναι ότι συνυπάρχει αρμονικά με τον κυνισμό του ενός δισ. δολαρίων που έχουν επενδύσει συμπατριώτες μας σε CDS, ποντάροντας στη χρεοκοπία της Ελλάδας.
Η καθ’ ημάς Ανατολή γνωρίζει ότι, αν είχαμε δικό μας νόμισμα θα το υποτιμούσαμε υποχρεωτικά και το αποτέλεσμα θα ήταν χειρότερο: μείωση και πάλι του εισοδήματος των πολιτών, ισοπεδωτικό όμως. Δηλαδή περισσότερο άδικο σε σχέση με την τωρινή μείωση του εισοδήματος, όπου λαμβάνονται κάποια μέτρα υπέρ των ασθενών τάξεων. Συνεπής στον ανορθολογισμό της, όμως, δεν θα αντιδρούσε - όπως δεν αντέδρασε στο παρελθόν. Ενώ τώρα οι αντιδράσεις της μας σπρώχνουν στον γκρεμό. Το αποτέλεσμα είναι η απώλεια κάθε αξιοπιστίας στους εταίρους μας που πλέον ζητούν εμπράγματες εγγυήσεις για να μας δανείσουν. Το μέτωπο του διχασμού αναδεικνύεται σημαντικότερο από πολιτικά, ιδεολογικά και κομματικά όρια, αποδεικνύοντας πόσο αυτά τα όρια είναι στη χώρα μας τεχνητά και εισαγόμενα: αν δεν δεις την υπογραφή σε κάποια δήλωση, δεν μπορείς να καταλάβεις αν προέρχεται από τον κ. Σαμαρά (στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα εξετάζουν την αποπομπή του) ή τον κ. Τσίπρα. Τον διχασμό δεν στάθηκε πάντα ικανό να τον αμβλύνει ούτε το ένστικτο της αυτοσυντήρησης. Ας ελπίσουμε ότι δεν θα είναι έτσι τούτη τη φορά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου